48-100, Głubczyce, Rynek 1
+48(77)4850193
sekretariat@muzeum-glubczyce.pl

Głubczyccy Huzarzy

Pułk Huzarów hrabiego Goetzena (2 Śląski) Nr 6

(Husaren Regiment Graf Goetzen ( 2 Schlessische) Nr 6

„Zieloni Huzarzy“

Garnizon – Głubczyce (Leobschuetz)

Powstanie ( założenie) – 21.11.1808 r.

Walki w latach 1806 i 1807 doprowadziły do rozbicia i częściowej lub całkowitej likwidacji większości pułków pruskich wszystkich rodzajów broni, w tym kawalerii. W 1806 kawaleria pruska składała się z 13 pułków kirasjerów, 14 pułków dragonów, 10 pułków huzarów,1 batalion Towarzysz i Korpus strzelców. Liczyła ogółem 255 szwadronów i 41102 żołnierzy i oficerów .

Ogólnie na Śląsku w 1806r znajdowało się ok. 17 tys żołnierzy, z tego 13 Kavalleriedepots ( rezerw, zapasów kawalerii). Stacjonowały 4 pułki kirasjerów, 3 pułki dragonów, 5 pułków huzarów, rozlokowanych w różnych garnizonach. W tym okresie hrabia von Goetzen jako członek komisji reorganizacyjnej rozpoczął swoje działania na Śląsku wspierając księcia Anhalt von Pless, który od 21 października 1806r został mianowany przez Króla Generalnym Gubernatorem Śląska. Książę Anhalt von Pless w 1806r uformował 4 bataliony, 20 szwadronów, które wprowadzone na teren Austrii w lutym 1807r. roku pod Świdnicą przestały istnieć, jedynie 5 szwadronów wróciło do Nysy.

Po klęsce Prus zakończonej pokojem w Tylży (Tilsit) 7-9 lipca 1807r, król Fryderyk Wilchelm III, 25 lipca 1807r powołał komisję reorganizacyjną, której zadaniem była odbudowa armii. Szefem komisji został v. Scharnhorst, a w jej skład wchodzili Oberstleutnant v. Gneisenau, mjr Grolman, później dołączył Oberstleutnant Hrabia v, Goetz oraz v. Borstell, zastąpiony w 1808r przez mjr. von Boyen. Najważniejszym decydującym o wynikach bitwy rodzajem broni była kawaleria. Nic więc dziwnego, że w 16 października 1807 wydano Kabinett-Ordre dotyczący formowania kawalerii. . Kabinett –Ordre był bardzo liberalny w zakresie składu dopuszczając do werbunku obcokrajowców. Etaty pułku ustalono na 601 koni, ale nie było to egzekwowane, ponieważ i w końskim materiale również występował deficyt, i przeważnie w pułku było ok. 500 koni.

27 marca 1807r Generalnym Gubernatorem Śląska został Hrabia von Goetzen, który otrzymał polecenie od Króla Wilchelma II stworzenia nowego pułku huzarów na nie zajętej jeszcze przez Francuzów prowincji śląskiej. W końcu czerwca 1807r zorganizowano i przeszkolono 10 nowych szwadronów. Ich skład stanowili miejscowi rekruci, którzy jeszcze nie zostali wysłani na front oraz resztki następujących oddziałów lub ich części:

  1. Graf Henkel Kuerassier Nr 1, założony w 1666r, wzięty do niewoli pod Pasewalk.
  2. Holzendorf Kuerassier Nr 2, założony w 1691r
  3. Buenting Kuerassier Nr 12 ( założony w 1704r.)
  4. Prittwitz Drag. Nr 2 ( później Kuerassier Regiment )
  5. vacat Boss – Drag Nr 11 założony w 1741pod Prenzlau dostał się do niewoli)
  6. Bruesewitz Drag. Nr 12 ( założony w 1742r, częściowo rozbity pod Schwartau, a pod Nassau dostał się do niewoli.
  7. Gettkandt Hus. Nr 1 ( później Hus. Regiment 4).
  8. Pless-Hus Nr 3 założony jako Regiment v. Bandemar (później Husaren Regiment 4) pod Rattkau i Hammeln wzięty do niewoli.
  9. Prinz Eugen v. Wuertemberg –Hus. Regt. Nr 4 (później Hus.Regt Nr 4)
  10. Schimmelpfennig Hus.( później Hus.Regt Nr 4)
  11. Bila Hus. Nr 11( później Hus. Regt. Nr 3)

W 1808r kawaleria pruska liczyła 8000 ludzi i 32 szwadrony ( nie licząc Garde du Corps 4 szwadrony po 2 kompanie ).

21.11. 1808r z 10 śląskich szwadronów powstał nowy pułk huzarów: 2 Śląski Pułk Huzarów(2 Schlessisches Husraen Regiment), który był jednym z 4 pułków kawalerii śląskiej ( pułk kirasjerów, pułk huzarów i pułk ułanów (Schlessisches Kuerassier Regiment, 1 Schlessisches Husaren Regiment, Schlessisches Ulanen Regiment).

W skład pułku wchodziły 4 szwadrony. Z reszty składu ludzi i koni powstał szwadron, który 18.03.1809r otrzymał nazwę Szwadron Przyboczny Ułanów (Leib- Esk. Ulanen) i który został wcielony do Pułku Gwardii Przybocznej (Regiment Garde du Corps) później Pułk Kirasjerów Gwardii (Garde Kuerassier Regt). Wraz z upływem lat powstawały nowe pułki kawalerii i Pułk Huzarów Nr 6 brał w tym udział poprzez przekazywanie szwadronów do nowo powstałych jednostek.

4 szwadron został przydzielony do do 8 Pułku Huzarów, który powstał 07.03.1815r.

5 szwadron trafił do Pułku Dragonów nt 8 (Drag.Regt Nr 8) założonego 07.05.1860r.

27.09.1866 założono Pułk Dragonów Nr 15 (Drag. Regt. Nr 15) do którego trafił jeden ( 5 szwadron) z Pułku Huzarów nr 6 (Hus,Regt 6) Ten pułk dragonów z 4 szwadronowego 01.04. 1867 stał się pięcioszwadronowym. (1)

 

Nazwa pułku ( chronologicznie);

21.11.1808 – 1816r 2 Śląski Pułk Huzarów 2 Schlessisches Husraen Regiment

05.11.1816 – 1823 6 Pułk Huzarów ( 2 Śląski) 6 Husaren Regiment (2 Schlessisches.)

10.03.1823 – 1860 6 Pułk Huzarów 6 Husaren Regiment

04.07.1860 – 1889 2 Śląski Pułk Huzarów Nr 6 2 Schlessisches Husaren Regiment Nr 6

27.01.1889 – 1919 Pułk Huzarów hrabiego Goetzena (2 Śląski) Nr 6 ( Husaren Regiment Graf Goetzen ( 2 Schlessisches ) Nr 6.

Garnizony

Pierwszym garnizonem nowego pułku były wg danych pułkowych:

1808- Ząbkowice Śląskie ( Frankenstein), Strzegom (Striegau), Ziębice (Muensterberg), Niemcza (Nimptsch).

Inne dane podaje Berger- Wąsosz (Herrnstadt), Góra (Guhrau), Wołów (Wohlau), Wińsko (Winzig), który- podaje również inną datę powstania pułku 21.02.1808). Biorąc pod uwagę pomyłkę w dacie powstania pułku oraz w tym, że np. w Górzę mimo jej przywołania autor nie wskazuje na przebywanie tam HR6, a podaje Zachodniopruskich KirasjerówNr 5 należy do tej informacji podchodzć ostrożnie.

1816 -1818 Trier , Saarlouis i Luksemburg

1819 – Prudnik(Neustadt), Grodków (Grottkau) , Głogówek(Ober-Glogau), Głubczyce (Leobschuetz).

1860 -Prudnik (Neustadt), Ziębice (Miuensterberg), Głogówek (Oberglogau) .

1889 – Głubczyce(Leobschütz) od tego okresu stały garnizon (4,5)

Inne źródła podają, że w Głubczycach “Zieloni Huzarzy” stacjonowali od 1860 -1919- Sztab, 1,2,4,5 szwadron (3 szwadron w Raciborzu).

Szefowie Pułku

1808 – 1820 Generalmajor Hrabia von Goetzen ( Generalmajor Graf von Goetzen)

1841 Szefem pułku 39 listopada 1841r zostaje Książę Karl von Bayern

W informacjach pułkowych nie ma innych danych co do szefów pułku natomiast Wikipedia podaje, że Szefem Pułku od 1871r był Wielki Książę Aleksander Aleksandrowicz.

Dowódcy

Pierwszym dowódcą pułku był major v. Willich, który zmarł w 1810r we Wrocławiu

  • 1809: Friedrich Wilhelm Leopold von Saint-Paul
  • 1809: Heinrich Bernhard von Winterfeld
  • 1810: Theodor Ernst von Eicke
  • 1816: Andreas Iwan von Witowski
  • 1817: Karl Friedrich Wilhelm Erdmann von Langen
  • 1823: Gustav Friedrich Wilhelm Freiherr von Barnekow
  • 1834: Georg Heinrich Ludwig August Ernst von Schönermark
  • 1840: Karl Friedrich Gottfried Peter Freiherr von Forstner
  • 1842: Ludwig Friedrich Viktor Graf von Westarp
  • 1848: Karl Albert von Rudolphi
  • 1854: August Karl Wolf Weber
  • 1859: Alexander Thilo von Trotha
  • 1866: Karl Luis Hermann Krug von Nidda
  • 1868: Georg Wilhelm Karl von Graevenitz
  • 1875: Arthur Egmund von Stangen
  • 1876: Otto August Johannes Kähler
  • 1882: Achatius Wilhelm Hugo von Rosenberg
  • 1888: Friedrich Georg Hyppolyt Freiherr von Saurma
  • 1892: Ludwig Erdmann Joseph von Ziegler und Knipphausen
  • 1895: Hans Wilhelm Georg von Bornstedt
  • 1900: Otto Viktor Karl Liman von Sanders
  • 1906: Bernhard Andreas Wilhelm Sydow
  • 1914: Freiherr von Lepel

Kampanie Pułku

W okresie 1812-1815 pułk walczył zarówno przy boku Napoleona jak i przeciw niemu.

W roku 1812r bierze udział dwoma szwadronami (1 i i 2 ) w najeździe Napoleona na Rosję, natomiast 3 i 4 szwadron wraz z 2 szwadronami huzarów brązowych w 1813r pod dowództwem majora Hellwiga kieruje się do Saksonii przeciw Francuzom.

Od 1814r. cały pułk w pełnym składzie walczył już przeciw Napoleonowi .

Rok 1812

przeciw Rosji

W tym roku 1 i 2 szwadron pod dowództwem majora von Licke wraz z 1 i 3 szwadronem 4 Pułku Huzarów ( Husaren Regiment 4) tworzyli kombinowany 3 Pułk Huzarów ( Husaren Regiment 3). Pułk ten w składzie Korpusu Yorcka wziął udział w inwazji Naopoleona na Rosję.

Dowódą pruskiego korpusu był Generał piechoty ( Generall der Infaterie) v. Grawet, a jego zastępcą Generał porucznik v, Yorck ( Generalleutnant). Z powodu choroby v. Grawerta dowodzenie przejął później Yorck.

Pułk huzarów ze Śląska większość walk stoczył na terenie obecnej Łotwy. Walczył pod pod Eckau obecnie Lecava na Łotwie ,pod Schlock (Sloka) i St Annen, pod Wolgund 6 mil od Rygi, Kliwenhov, Dahlenkirchen. Walki odwrotowe pod Eckau, walki nad rzeką Aa na południowy zachód od Eckau, walki pod Frierdrichstadt ( Jaunjelgava).

przeciw Francji

19 .12.1812 następuje odwrót do Prus. Korpus Yorcka po porozumieniu z gen Dubyniczem i ogłoszeniu neutralności maszeruje wraz z wojskami rosyjskimi.

Rok 1813

Na początku kwietnia (05.04 1813) rozpoczyna się wojna Prus z Francją. Armia pruska liczy ogółem 130 tysięcy żołnierzy w tym 16 tysięcy kawalerii (1). Do Saksonii przeciw Napoleonowi wyruszył 3 i 4 szwadron HR 6 wraz z 2 i 4 szwadronem 4 Pułku Huzarów (Husaren Regiment 4). Huzarzy z Głubczyc i Oławy utworzyli kombinowany Śląski Pułk Huzarów (Schlessische Husaren Regiment). Wchodzili w skład I Korpusu Armii Generała Kawalerii v. Bluechera i tworzyli Brygadę Górnośląską (Oberschlessische Brigade), której dowódcą był Major La Roche v. Starkenfels. Brygada liczyła ogółem 6 szwadronów jazdy i 1 baterię konną:

2 szwadrony Ulanów Śląskich (Schlessischen Ulanen), 4 szwadrony (1 i 2 Pułku Huzarów Śląskich).

W ramach Korpusu Bluechera pułk walczy pod Langensalza, von Wanfried, toczy walki pod Apolda, Skölen. Uczestniczy w bitwie pod Großgörschen. 3 i 4 szwadron trafia pod rozkazy mjr. Hellwiga ( Hellwigschen Freikorps) i wsławia się po Holzdorf zdobywając 8 armat, 20 wozów amunicji oraz 900 jeńców. Major Karl Friedrich Ludwig von Hellwig, późniejszy Generałmajor urodzony w 18 stycznia 1775r w Braunschweigu i zmarły w Legnicy 26 czerwca 1845r. zaliczany był do najleszych dowódców armii pruskiej.

Pod dowództwem Hellwiga huzarzy śląscy biorą udział okrążeniu von Wittenberg. Toczą walki pod Halle, Lipskiem, Köenigswartha. Biorą udział w bitwie pod Budziszynem ( Bautzen) oraz potyczce pod Chojnowem ( Haynau) 26.05.1813r.

Natomiast 1 i 2 szwadron jeszcze przebywa w Korpusie Yorcka, w kombinowanym 3 Pułku Huzarów. Po tym okresie następuje rozdzielenie kombinowanego 3 Pułku Huzarów tak, że 1 i 2 szwadron tworzy Rezerwę Kawalerii II Korpusu Armii ( Reserve Kavaleriee, des II Armeekorps). i bierze udział w bitwie pod Dreznem, walczy pod Dippoldiswalde.

Kolejno następuje włączenie do Korpusu Liniowego (Streifkorps) Thielmanna, a później księcia Birona i w jego składzie “Huzarzy Zieloni” walczą pod Weisenfels, zajmuja Merseburg, walczą po Kösen, Altebnburgiem, Zeitß i pod Stößen. Uczestniczą w bitwie pod Lipskiem, potyczki pod Weimarem, Gelnhausen.

Rok 1814

1 i 2 szwadron w składzie 2 Brygady księcia Birona jako straż przednia (Vorhut) rosyjskiego korpusu von Sackena bierze udział w walce pod Alzey, St. Avold gdzie miał swoją siedzibę generał Bluecher. Bierze udział w zajęciu Nancy i von Toul. Walki pod Ligny, St Dizier. Starcie 29.01.1814 pod Brienne, Bitwa pod La Rothiere 01.02.1814r gdzie wraz z 2 szwadronami Pułku Narodowego Ślaskiego Pułku Huzarów (Schlessischen National-Hussaren Regiments) zdobywają 4 armaty i licznych jeńców.

Następnie walki pod La Ferte sous Jouarre. Walki pod Montmirail, Chateau Thierry. Rezerwy kawalerii II Korpus Armii w składzie którego były 1 i 2 szwadron huzarów zielonych, walczy pod Mery, Lizy, Reuilly. Bierze udział w bitwie pod Layon oraz uczestniczy w walkach pod Fismes. Uczestniczy w bitwie o Paryż.

3 i 4 szwadron walczy na początku 11 stycznia 1814r w Holandii pod Soogstraaten i bierze do niewoli 4 oficerów i 193 żołnierzy.

18 czerwca 1814 r. następuje połączenie szwadronów i pułk walczy już w pełnym składzie, 4 szwadronami.

Rok 1815

Pułk HR 6 znajduje się w składzie Rezerwy Kawalerii IV Korpus Armii (Reserve Kavaleriee, des II Armmekorps). Bierze udział w bitwie pod Belle Alliance odnosząc wspaniały sukces w walce z kawalerią francuską , rozbija również i zdobywa stanowiska artylerii.

Ponosi przy tym jednak straty w ludziavch: 1 oficer, 7 podoficerów, 76 huzarów oraz traci 93 konie. Walczy również pod Senlis i Aubervilliers.

Po zakończeniu kampanii francuskiej garnizonami dla pułku są Trier, Saarlouis, i Luxemburg. Na początku 1818r Pułk HR 6 wraca na Śląski garnizonem zostaje Prudnik (Neustadt), Grodków (Grottkau), Głogówek (Oberglogau) , Głubczyce (Leobschuetz).

Rok 1866 - Kampania przeciw Austrii

Pułk stanowił szpicę 12 Dywizji Piechoty IV Korpusu Armii ( 12 Inf. Div.,VI Armeekorps) maszerującej na Koeniggratz i walczy pod wioską Sadowa 3 lipca 1866r. Dowódcą wojsk pruskich był Helmut von Moltke, a siłami austriacko-saksońskimi dowodził Ludwik von Benedek. Huzarzy z Głubczyc biorą również udział oblężeniu Josefstadt.

Kampania przeciw Francji

Rok 1870-1871

2 Śląski Pułk Huzarów Nr 6 (2 Schlessisches Husaren Regiment Nr 6) wchodzi w skład 5 Brygady Kawalerii którą tworzy wraz 3 HR i wchodzi w skład 2 Dywizji Kawalerii (5 Kavallerie Brigade, 2 Kav. Div.). Kryje lewe skrzydło armii w drodze na trasie Woerth-Saarburg na Chalons. Bierze udział w bitwie pod Sedanem, ściera się z wojskami francuzkimi pod Marolles, walczy pod Artenay. Bierze udział w rozpoznaniu walką pod Durcelles oraz w zwiadzie pod Marchenoir, walczy pod Coulmiers. Bierze udział w walkach pod Bazoches les Gallerandes. Uczestniczy w bitwie pod Orleanem. Walczy pod Meung i w bitwie pod Beaugency-Cravant. Bierze udział w boju pod Vendome i Baiges ?,. Walczy w bitwie pod Le Mans oraz w potyczkach pod St. Denis du Maine, Evron. W marszu na Paryż stanowi w składzie 2 Dywizji kawalerii stanowi osłonę prawej flanki. Uczestniczy w oblężeniu i okupacji Paryża. Na początku października w ramach Dywizji maszeruje w kierunku Loary i bierze udział w staciach pod Coulmiers 09.11., a 4 grudnia porucznik von Maubeuge zdobywa 6 armat, i bierze do niewoli 46 francuzów. W tym samym dniu 2 szwadron na zachód od lasu Ormes bierze do niewoli 50 jeńców. 1 szwadron “Huzarów Zielonych” zostaje wyznaczony ( oznakowany ausgezeihnet) jako szwadron zwiadowczy (Aufklaerung Eskadron). Po zawieszeniu broni pułk wchodzi w skład armii okupacyjnej.

13 czerwca 1871r zostaje odtransportowany do ojczyzny.

Rok 1889

27 stycznia 1889r pułk otrzymuje nazwę Pułk Huzarów Hrabiego Goetzena ( 2 Śląski) Nr 6 Husaren Regiment Graf Goetzen (2 Schlessisches) Nr 6. (2,3)

I Wojna Światowa

HR 6 wraz z HR 4 tworzy 12 Brygadę Kawalerii wchodzącą w skład 5 Dywizji Kawalerii. 5 Dywizja Kawalerii była największym zgrupowaniem w armii niemieckiej i składała się większości z pułków ślaskich.W jej skład wchodziły:

– 9 Brygada Kawalerii ( 9 Kavallerie Brigade)

Pułk Dragonów v. Bredow ( 1 Ślaski) Nr 4 (Lubin) (Dragoner Regiment von Bredow ( 1 Schlessisches) Nr 4 (Lueben)

Pułk Ułanów Księcia Augusta von Wuertemberg ( Poznański) nr 10 ( Sulechów) Ulanen Regiment Prinz August von Wuertemberg ( Posensches) Nr 10 (Zillichau)

– 11 Brygada Kawalerii (11 Kavallerie Brigade)

Przyboczny Pułk Kiasjerów Wielkiego Arcyksięcia ( Ślaski) Nr 1 ( Wrocław) Leib Kuerassier Regiment Grosser Kuerfuerst ( Schlessisches) Nr 1( Breslau)

Pułk Dragonów Króla fryderyka III ( Śląski) Nr 8 (Oława) Dragoner Regiment Koenig Friedrich III ( 2 Schlessisches) Nr 8 ( Oels)

– 12 Brygada Kawalerii (12 Kavallerie Brigade)

Pułk Huzarów von Schill ( 1 Słaski) Nr 4 ( Oława) Husaren Regiment von Schill (1 Schlessisches) Nr 4 (Ohlau)

Pułk Huzarów Hrabiego Goetzena ( 2 Śląski) Nr 6 ( Husaren Regiment Graf Goetzen ( 2 Schlessisches ) Nr 6.

Dywizjon polowej artylerii konnej Pułk von Podbielski (1 Dolnośląski) Nr 5 ( Szprotawa) Reitende abteilung /Feldartilellerie- Regiment von Podbielski ( 1 Niederschlessisches) Nr 5 ( Sprottau)

Oddział karabinów maszynowych Nr 1 (Mg Abteilung Nr 1)

Oddział saperów ( Pionier Abteilung)

We Francji HR 6 działa w ramach 3 Armii maszerując na kierunku Naumur – Mezieres. Stoczą potyczki z Francuzami i Anglikami na wschód od Maubeuge obok St Quentin- Soissons-Chateau Thierry, nad Marną, od Montmirail do Chartronges. Patrole huzarów mają już w polu widzenia wieże Paryża, ale przychodzi rozkaz do powrotu i z nad Marny i Aisne pułk zostaje wycofany, i trafia na wypoczynek na wschód od Reims. Na początku listopada 1914r jednostki 5 Dywizji Kawalerii a w jej składzie 6 Pułk Huzarów, zostaje przemieszczony do Polski rozbija zastępy rosyjskiej jazdy Nowikowa (Nowikoffs Reiterscharen) na granicy poznańskiego i Śląska. Kolejne działania pułku to Dobra, Konin, i Turek. W tych walkach pułk sprawdził się zarówno w szyku konnym jak i pieszym. Wykonywał również zadania patrolowe i zwiadowcze. Pod Dombiem i Zduńską Wolą ochraniał prawą flankę Armii Mackensena przed gwałtownymi atakami Rosjan. Bierze udział w bitwie pod Brzezinami ( Blessin) powstrzymując ataki Rosjan wycofujących się z Łodzi.

Na początku 1915r pułk został skierowany na Węgry w okolice Mukacza w celu przygotowania sie do dalszych działań na terenie Galicji. Po przekroczeniu Karpat pułk zostaje włączony do walk nad Dniestrem w celu zdobycia Kołomyji i przełęczy Jabłonkowskiej (Jablonika Pass). W czasie mroźnej zimy pułk walczy pod Harasymowem (Sarasymowem) i Obertynem ( Obertin) z sukcesem odpierając ataki przeciwnika. W końcu marca następuje zawieszenie broni i 5 Dywizja Kawalerii, a wraz z nią 6 Pułk Huzarów zajmuje pozycje na Dniestem na pólnoc od Horodenki, zabezpieczając odcinek frontu o szerokości 20km i mając naprzeciw siebie regularną armię rosyjską oraz kozaków. Na początku maja pułk wznawia działania wojenne. 9 maja „Zieloni Huzarzy“ otrzymują silny ostrzał artleryjski z kierunku zachodniego, który stanowi wstęp do ataku Rosjan, którzy forsują Dniestr znacznymi siłami przechodzac obok 9 Brygady Kawalerii na lewo od 6 Pułku Huzarów. Dowódca 12 Brygady Kawalerii baron von Lepel ( Freiherrn von Lepel) zbiera 3 i 4 szwadron Huzarów von Goetzena oraz 3,5 szwadronu Husarów v. Schilla ( 4 Pułk Huzarów), jedną baterię oraz 2 karabiny maszynowe w Strzelczach ( Striltche) i spieszy w kierunku Repunczyc ( Repuzhyntsi) w celu wsparcia 9 Brygady Kaw. Reszta Brygady pod dowództwem majora von Mansteina utrzymywała w tym czasie odcinek Zaleszczyki – Peridiwanie ( Peridivannya). Zdołano odeprzeć kilka ataków przeciwnika wspieranego ostrzałem artyleryjskim, ale spodował on powążne uszkodzenia stanowisk obronnych i duże straty wśród koni zabezpieczanych przez koniowodnych. 10 maja przy deszczowej i burzowej pogodzie po przygotowaniu artlersyjskim z kierunku Dąbki nastąpił atak odparty ogniem własnych baterii. Po południu zostało wznowione natarcie rosyjskie wspierane ogniem karabinów maszynowych. Po stronie niemieckiej brakowało amunicji i wsparcia artyleryjskiego, nie było styczności z sąsiednią brygadą, nie można było również liczyć na słabe siły austriackie stacjonujące w okolicach Zaleszczyk. Sytuację pogorszyła się kiedy pojawiła sie rosyjska Brygada Kawalerii operująca na prawym skrzydle stanowisk obronnych pułku. Rosjanie niczym na manerwrach w szyku konnym ruszyli fala za falą atakując stanowiska obronne pułku. Zwracała uwaga jednostka gwardyjska na siwkach, jej oficerowie z szaszkami prowadzili oddziały kozaków z głośnym urra… i rozjechali zupełnie zaskoczone oddziały austriackie tnąc szablami i kłując pikami zaskoczonych austriaków. Na ich drodze stanęły jednak oddziały huzarów, które na rozkaz rotmistzra Sedemana otworzyły ogień i odrzuciły przeciwnika, sytuacja powtórzyła się przy drugiej i trzeciej szarży. Intresujące jest, że jeden z atakujących szwadronów rosyjskich zauważył zgomadzone konie pod opieką luzaków i zamierzał w sposób łatwy zdobyć żywe i cenne trofeum wojenne. Ruszył w ich kierunku,, ale manewr odkrył rotmistrz von Boehm z 4 pułku huzarów, który ruszył z połową szwadronu z odsieczą, a wraz z nim ruszył również 4 szwadron 6 HR pod dowództwem podoficera Schultze. Atak odparto. W czasie tej akcji rotmistrz v. Maltiz z 4 HR szczególnie wyróżnił podoficera Gladeka (HR 6), który również w czasie licznych patroli wykazał się odwagą za co poza kolejnością został awnsowany na wicewachmistrza i odznaoczono go Krzyżem Żelaznym I klasy. Straty pułku były jednak znaczne zginęło, zostało rannych lub trafiło do niewoli 3 oficerów, 59 huzarów, z 3 i 4 szwadronu. Stanowiło to prawie 2/3 składu , który brał udzial w walkach.

Dowódca 12 Brygady Kawalerii pułkownik baron (Freiherr) von Lepel otrzymał cięcie szablą w głowę , ale uderzenie zamortyzowała futrzana czapka. Szczególnie ciężką sytuację w bitwie pod Horodynką miał 2 szwadron rotmistrza von Seydlitza oraz 1 szwadron rotmistrza Waltera, które znalazły się w zasiegu ognia przeciwnika nie mając żadnej osłony. Pomimo tak krytycznej sytuacji nikt nie uległ panice i nie porzucił broni.

Huzarzy 6 Pułku walczyli pod Horodynką bez właściwego wsparcia własnej artylerii i bez możliwosci uzupełnień. Wytrzymali 3 dni szturmu Rosjan i odparli również natarcie rosyjskiej kawalerii (3).

Zieloni Huzarzy walczą na forncie wschodnim do listopada 1916r. następnie pełnią zadania policyjne w Białej ( Polska) do październka 1917r . W 1918r pułk zostaje przerzucony na Litwę i tu również do zakończenia wojny realizuje zadania policyjne.

17 stycznia 1919r wraca do garnizonu w Głubczycach i zostaje zdemobilizowany. W lutym 1919r trzy szwadrony pełnią zadania straży granicznej ( Grenzschutz), w późniejszym okresie tworzą jeden szwadron, który w ramach Reichswehry zostaje włączony do ( 11 Pruskiego) Pułku Jazdy ( Preussisches) 11 Reiter Regiment) Kawalerii Nr 8 (Kavallerie Regiment Nr 8).

Tradycję HR 6 przejmie 2 szwadron 11 Pułku z garnizonem w Głubczycach. Pozostałe szwadrony w Prudniku.

(wg materiałów- dr Piotr Kołodziej)

Skip to content